نمایش شاهکاری که ۱۰۰ سال پنهان بود
تاریخ انتشار: ۲۴ دی ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۹۵۱۵۴۶۱
یک نقشه مرمرین که رم باستان را به تصویر می‌کشد، پس از گذشت حدود یک قرن به نمایش گذاشته می‌شود.
به گزارش ایسنا، نقشه مرمرین رم باستان که تقریباً ۱۰۰ سال است در معرض دید عموم قرار نگرفته، در موزه جدید مشرف به «کولوسئوم» به نمایش گذاشته می‌شود.
«رویترز» در گزارشی نوشت موزه «فورما اوبریس» (Forma Urbis) محصور در یک پارک باستان‌شناسی جدید در یکی از هفت تپه معروف رم، روز جمعه افتتاح شد.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
شهردار «رم» روز جمعه در این‌باره گفت: «روز زیبایی است. ما در حال افتتاح یک پارک باستان‌شناسی در بخش فوق‌العاده‌ای از شهر و یک موزه جدید هستیم که شاهکاری را به نمایش می‌گذارد که حدود یک قرن است از نظرها پنهان مانده است.»
«فورما اوربیس» (The Forma Urbis) یک نقشه مرمرین از رم باستان با جزئیات بسیار زیاد بود که در دوران حکومت امپراتور «سپتیمیوس سوروس»، یعنی در فاصله ۲۰۳ تا ۲۱۱ میلادی روی ۱۵۰ تکه سنگ مجزا در ابعاد ۱۸ در ۱۳ سانتی‌متر حکاکی شد.
این نقشه روی دیواری در شهر باستانی به نمایش گذاشته شد، اما در طول قرن‌ها به تدریج از بین رفت و مردم این منطقه از برخی از تخته‌های سنگ این نقشه برای ساخت ساختمان‌های جدید استفاده کردند.
تکه‌های این نقشه مرمرین در جریان کاوش‌های سال ۱۵۶۲ میلادی کشف شد و کارشناسان تخمین می‌زنند حدود ۱۰ درصد کل این نقشه باقی مانده باشد که این مقدار تصویرگر «کولوسئوم» و ساختمان «ماکسیموس» به همراه طراحی زمینی حمام‌ها، معبدها و خانه‌های خصوصی است.
این نقشه مرمرین اطلاعاتی ارزشمند برای درک چیدمان و طراحی رم باستان ارائه می‌کند، اما تمام قطعاتی که باقی مانده‌اند از سال ۱۹۲۴ تاکنون در کنار هم نشان داده نشده‌اند.
انتهای پیام
منبع: ایسنا
کلیدواژه: موزه رم باستان امپراتوری روم ایتالیا دفاع مقدس فلسطين جشنواره های فجر 1402 جام ملت های آسیا ۲۰۲۳ رم باستان
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.isna.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایسنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۹۵۱۵۴۶۱ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
«بهاربد»؛ جشنی قدیمی‌تر از بعثتِ زرتشت
پانزدهم اردیبهشت مصادف با جشن «بهاربد» است؛ روزی که هم بهار به نیمه می‌رسد و هم بنابر روایتی همزمان با بعثت زرتشت است. هرچند در حال حاضر شاید کمتر کسی از این مناسبت خبر داشته باشد.
به گزارش ایسنا، درست پنج روز بعد از جشن «چله نوروز» که البته همین مناسبت هم تنها در برخی نقاط مرکزی کشور از جمله کرمان و شیراز به شکل رسمی‌تر برگزار می‌شود، جشن «بهاربد» فرا می‌رسد؛ مناسبتی کهن که به سختی می‌توان رد پای مشخصی از آن حتی در میان مقالات و مطالعات پژوهشگران یافت.
در ایران باستان تقویم بر اساس گاهَنبار‌ها رواج داشته و مردم بر اساس آن آغاز و میانه هر فصل را جشن می‌گرفتند. جشن‌های گاهنباری، ادامه و بازمانده‌ای از نوعی تقویم کهن در ایران باستان است که طول سال خورشیدی را نه به دوازده ماه خورشیدی، بلکه به چهار فصل و چهار و نیم فصل تقسیم کرده‌اند و هر یک از این بازه‌های زمانی، نام و جشنی ویژه به همراه داشته است.
در پانزدهم اردیبهشت ماه نیز جشن «بهاربد» و زمان گاهنباری به نام «میدیوزَرِم» به معنای میانه فصل سبز برگزار می‌شده است. یکی از نکات مهم درباره جشن‌های ایرانی، وابستگی آنها با امور کشاورزی بوده است. روندی که از یک سو به کاشت، داشت و برداشت کشاورزان کمک می‌کرده و از سوی دیگر بهانه‌ای برای شکرگزاری نعمت‌های پروردگار از جمله رُستنی‌های زمین بوده است.
سال گاهنباری از نخستین روز تابستان آغاز شده و پس از هفت پاره زمانی، یعنی پایان سه فصل و چهار میانه فصل، به آغاز سال بعدی می‌رسیده است. پایان بهار یا آغاز تابستان مانند دیگر فصل‌ها، دارای جشن گاهنباری نبوده و تنها به عنوان جشن آغاز سال نو به شمار می‌رفته است.
از سوی دیگر بخش‌هایی از کتاب زادسپرم (کتابی تألیف شده توسط یکی از پیشوایان زرتشت) به جز اشاره‌های کوتاهی که به تاریخچه و رویداد‌های زمان زرتشت می‌پردازد، بعثت او به پیامبری را نیز به میانه بهار یا «بهاربد» نسبت می‌دهد. جشن «بهاربد» که از بزرگترین و مهم‌ترین جشن‌های ایرانیان است و حتی پیش از رواج دین زرتشتی در عصر ساسانی نیز برگزار می‌شده است.
آخرین سند مکتوب از برگزاری جشن «بهاربد» در گزارش کوتاه و مهم ابوریحان بیرونی در کتاب آثارالباقیه آمده است. او در این گزارش به اهتمام فراوان مردم برای برگزاری جشن «بهاربد» اشاره کرده است و همین موضوع بیانگر اهمیت چنین جشنی در ایران باستان است. جشنی که احتمالا برخی بعد از خواندن این گزارش تازه به وجود آن پِی ببرند! درحالی که به نظر می‌رسد احیای چنین مناسبت‌های اصیلی بتواند رد پای مناسبت‌های وارداتی را کمرنگ‌تر کند.
پی‌نوشت: در بخش‌هایی از گزارش از کتاب «جشن‌های ایرانی باستان» نوشته محمدحسین موسوی استفاده شده است.
هفت مصدوم و کشته بر اثر برخورد سواری تارا و پراید در بویین میاندشت